بازی کردن در ایران واقعا سخت است. از اینترنت ضعیف و پینگ بالایی که هر کسی را تا مرز جنون میبرد تا تجهیزات مورد نیازی که این روزها روز به روز گران و گرانتر و البته حساب ما هم خالی و خالیتر میشود. پدران و مادرانی که ویدیو گیم را به عنوان یک سرگرمی ساده هم نمیپذیرند، چه برسد به آنکه بخواهند به چشم یک فعالیت اقتصادی و کار به آن نگاه کنند و فیلترها و تحریمهایی که روز به روز تعدادشان بیشتر میشود. حالا به این لیست بلند بالا از مشکلات، «دختر بودن» در ایران و البته جهان را هم اضافه کنید. نگاههای جنسیتزدهای که هنوز در سال ۲۰۲۱ میلادی هم ریشهکن نشده است.
اما هیچ کدام از این محدودیتها، مشکلات و نگاههای سنتی نتوانستند سد راه انگیزه و آرزوهای الکترا شوند؛ اولین تیم دختران ایرانی ولورنت. کمند، آیدا، ثمینه، شقایق و یگانه پنج دختر گیمر جوان هستند که تفاوت زیادی با من و شما ندارند. بیشتر آنها بازی کردن را از سن کم و دوران کودکی آغاز کردهاند، بازی برایشان حکم چیزی بیشتر از یک سرگرمی صرف را دارد و همه آنها برای بازی کردن با چالشهای زیادی دست و پنجه نرم میکنند، مشکلات و سختیهایی که بیشتر آنها را همه ما با گوشت، پوست و استخوان تجربه کردیم.
برخی از اعضای تیم الکترا مثل ثمینه و آیدا از همان اول پیسی گیمر بودهاند و با بازیهایی چون کانتر ۱.۶ به دنیای گیم قدم گذاشتند و سالها بعد درگیر عناوین مولتیپلیر دیگری چون لیگ آو لجندز و CS GO شدند. کمند، کاپیتان تیم، تقریبا تمام عمرش را با کنسول بازی کرده است، شقایق از همه دیرتر به گیمینگ روی آورده و اولین بازیهای عمرش فورتنایت و Rainbow Six Siege بودهاند و آنطور که خود یگانه تعریف میکند «۹ ماهه که دوباره به سراغ گیم اومدم، قبل از اون دوران نوجوونی کال آو دیوتی بازی میکردم ولی به خاطر درس و مشکلات شخصی مجبور شدم سالها بازی کردن رو کنار بذارم.»
حالا هر ۵ تا آنها با هر گذشته و تجربهای دور هم جمع شدهاند و به سراغ یکی از محبوبترین بازیهای این روزها یعنی Valorant رفتهاند. از آنجایی که از قبل میدانم برخی از آنها مثل ثمینه از پلیرهای قدیمی و رنک بالا کانتر استرایک هستند، در مورد دلیل انتخاب Valorant میپرسم.
خود ثمینه در جواب به این سوالم میگوید: «ولو (Valve) دیگه واقعا به وضع کانتر رسیدگی نمیکرد، چیترها خیلی زیاد شده بودن، حتی موقعهایی که فیسایت هم بازی میکردیم مشکل زیاد بود. تا حدی به سلیقه هم بر میگرده ولی من فقط به خاطر الکترا به Valorant سوییچ کردم چون وقتی یه موقعیتی پیش میاد، آدم باید یه سری چیزا رو تغییر بده و خب تو Valorant هم پلیرهای دختر خیلی از کانتر بیشترن.»
از این میپرسم که ایده تشکیل تیم از کجا شکل گرفت و به ذهن چه کسی رسید که یگانه در جواب میگوید: «از مکالمه بین من و کمند شروع شد، ما هم حتی خیلی هم دیگه رو نمیشناختیم و فقط مسیج دادیم که با هم Valorant بازی کنیم که بعد دیدیم چقدر حیفه دخترها با هم بازی نمیکنن و تیم ندارن. من ثمینه رو [تو اینستاگرام] دنبال میکردم و با شقایق هم قبلا بازی کرده بودم، خلاصه گفتیم شروع کنیم و دیدیم ثمینه کانتر بازی میکنه ولی گفت اگه واقعا جدیاید، آره منم هستم.»
الکترا سه روز در هفته و هر بار به مدت سه ساعت تمرین میکند. گاهی به نبرد تیمی دیگر میروند و گاهی اوقات هم در Custom Matchها استراتژیهای مختلف را امتحان میکنند، در حالی که فرهاد رپتور، پلیر معروف کانتر استرایک و مربیشان بازی کردنشان را زیر نظر میگیرد و اشتباهاتشان را به آنها گوشزد میکند.
برخی از اعضای الکترا با لپتاپ بازی میکنند و سختافزارشان حتی برای ۶۰ فریم گرفتن از بازی سبکی چون Valorant هم کافی نیست. اینترنت سه نفر از آنها از نوع پوینت تو پوینت است که به گفته ثمینه «در ایران چیزی به نام اینترنت گیمینگ نداریم اما در حال حاضر این بهترین سرویس برای تجربه بازیه» اما باز هم پینگ بیشتر تیم بالای ۱۰۰ است و در مواردی به نزدیکی ۲۰۰ هم میرسد. اما نه این پینگ بالا و نه تمامی این مکالمات و سوال و جوابهایی که بین من و آنها رد و بدل میشود، تمرکزشان را از بازی پرت نمیکند.
اگر بخواهم صادق باشم، راستش به شخصه در تمام طول عمرم با هیچ کدام از دوستانم موفق نشدهایم در هنگام بازی کردن به اندازه الکترا هماهنگ و منظم باشیم. همانطور که گفتم کمند کاپیتان تیم است و تمامی اعضا بدون هیچ بحث و گلایهای به دستورها و حرفهایش گوش میدهند، آمار و اینفو رساندن بهم دیگر لحظهای متوقف نمیشود و هر عضوی از تیم وظیفهاش را میداند.
بعد از مدتی سکوت و پیروز شدن در چند راند اولیه، سوالی را که احتمالا از ابتدای این مقاله در ذهن شما هم است، میپرسم: چرا تصمیم گرفتید تیم «فقط» دخترانه تشکیل بدهید؟ کمند به عنوان اولین نفر شروع به صحبت میکند و میگوید: «ما همیشه تو کامیونیتی میدیدیم که اکیپهایی هستن که همه پسرن یا اکیپهایی هم وجود دارن که مخلوطن اما تیم و اکیپی از دخترها که بازیشون هم خوب باشه ندیده بودیم. برای همین تصمیم گرفتیم اولین تیم دخترونه رو شروع کنیم و وقتی استارت الکترا رو زدیم، این خوب بودنه برامون خیلی مهم بود.» بلافاصله بعد از آن همه اعضای دیگر تیم حرفهایش را تایید میکنند و از اهمیت فاکتور «خوب بودن» پلیرها میگویند.
آنها در حال حاضر از تیمی که تشکیل دادهاند، راضی هستند و تمام تمرکزشان فقط روی تمرین و مسابقات است اما میگویند که در آینده نزدیک دوست دارند الکترا به یک کامیونیتی بزرگتر تبدیل شود که همه بازیهای مهم دیگر چون فیفا را هم شامل شود.
از آنجایی که فعلا قصد عضوگیری ندارند، ابتدا مورد پروسه تشکیل تیم و شرکت در تورنومنتهای Valorant میپرسم. اینکه چطور میتوان در مسابقات شرکت کرد. یگانه مکالمه را به دست میگیرد و جواب میدهد: «خب اول از همه باید یه تیم تشکیل بدن و ۵ نفر بشن. بعد از اون تورنومنتهای زیادی تو ایران و جهان در حال برگزاری هستن که میشه تو سایت هر کدوم ثبتنام کرد، خیلی از اونها هم کاملا رایگانن. مثلا ما هم برای برگزاری تورنومنت خودمون از یه سایت خارجی استفاده کردیم».
پیشتر و قبل از این مصاحبه، پست مسابقه Valorant را در صفحه اینستاگرام رسمی الکترا دیده بودم. برای همین فرصت خوبی بود تا در مورد این تورنومنتها بیشتر بپرسم. دور اول این مسابقات که چند روز پیش به پایان رسید، نقش معرفی تیم الکترا به عموم گیمرها را داشت و به گفته تیم این جز اولین دفعاتی به حساب میآید که یک مسابقه کامل را تیمی متشکل از دخترها مدیریت کردند و قرار است این مسابقات هر سه هفته یکبار تکرار شود. هدف از برگزاری این مسابقات بهبود کامیونیتی Valorant است تا اتفاقهای خوبی در کشور بیافتد و البته جوایز مالی خوبی هم برای تیمهای اول تا سوم در نظر گرفته شده است. خود الکترا هم در مسابقات بعدی شرکت میکند.
بیشتر بخوانید:
صحبت از هدف شد، به سراغ یکی از سوالات کلیشهای اما به هر روی مهم هر مصاحبهای میروم. هدف نهایی الکترا چیست؟ در کوتاه مدت میخواهید چیکار کنید؟ «در کوتاه مدت که هدفمون فقط رنکآپ شدنه و تمرین کردنه تا برای مسابقات آماده بشیم. اما رویا و آرزومون اینه در طولانی مدت تو مسابقات جهانی رتبه کسب کنیم و الکترا رو به یه کامیونیتی بزرگ تبدیل کنیم که افرادی مثل خودمون بتونن با هم آشنا بشن.» کمند اهداف الکترا را این گونه توصیف میکند.
الکترا برای رسیدن به این اهداف بینهایت باانگیزه است و شب و روز تلاش میکند اما خب سختیها و موانع بیشماری هم در این مسیر طولانی قرار دارند. در مورد بیشتر آنها بالاتر صحبت کردم، مثل تجهیزاتی چون مانیتورهای گیمینگ که جای خالی آنها در بازیهای رقابتی حسابی احساس میشود یا طرز تفکر غلط خانوادهها و جامعه که در مورد گیمرهای دختر به مراتب بدتر است. اما دوست داشتم به عنوان حسن ختام این گفتگو از زبان خودشان این مشکلات را بشنوم و ببینم چه توصیههایی برای افرادی مثل خودشان دارند.
کمند از خانواده خودش شروع میکند و از این میگوید که حتی با وجود اینکه از راه کانال یوتیوبش درآمد خودش را کسب میکند اما همچنان خانواده به کار او و بازی کردن به چشم یک سرگرمی ساده نگاه میکنند اما منکر نمیشود که اوضاع نسبت به سالهای گذشته بسیار بهتر شده است. ثمینه در همین مورد ادامه میدهد: «به نظرم مهمترین چیز اینه که خودتون باید جدی باشید و با خانواده جدی در موردش صحبت کنید. وقتی خودتون در مورد گیم جدی صحبت نکنید، اونا هم فکر میکنن یه سرگرمی سادهاس و خب در کنار این جدی صحبت کردن باید سعی کنید اطلاعاتشون رو هم بالاتر ببرید.»
در مورد آزار و اذیتها و نگاه جنسیت زدهای هم که در کل جهان وجود دارد، کمند این گونه توضیح میدهد: «ببین بر خلاف انتظار بقیه و البته حالا نمیدونم شاید تجربه شخصی من اینطوریه که خارجیها خیلی از ایرانیها تو این زمینه بدترن. یعنی کافیه بفهمن که تیم مقابلشون یا هم تیمیهای خودشون دخترن و خیلی اوقات شروع میکنن به توهین کردن. یه حالت غیر مستقیمترش هم اینه که تا وقتی میبینن دختری احساس میکنن باید همهچیز رو کنترل کنن و بهت بگن چیکار کنی چیکار نکنی».
پیشنهاد الکترا به دخترهای ایرانی دیگری که دوست دارند به صورت حرفهایتر بازی کنند اما از چنین برخوردها و مشکلاتی هراس دارند، این است که اگر به خصوص در شروع تحمل شنیدن چنین حرفهایی را ندارند، افراد مزاحم این شکلی را بلاک کنند یا چندان درگیر چت کردن در بازی نشوند که اصلا دختر بودن آنها معلوم شود.
اینها راهها و روشهایی است که برای خودشان جواب پس داده و حالا هم که تیمی کاملا دخترانه هستند، چندان نیاز نیست از این بابت نگرانی داشته باشند. برای همین هم توصیه دیگر آنها ملحق شدن به کامیونیتیهایی چون الکترا و سرورهای دیسکورد شخصی خودشان است که فرصتی را فراهم میکند گیمرهای دختر ایرانی که کم هم نیستند، با هم راحتتر آشنا شوند.
این گفتگو دوستانه دو ساعته و تماشای تمرین کردن آنها از نزدیک کافی بود تا مطمئن شوم الکترا چقدر در رسیدن به اهدافش مصمم و توقفناپذیر است. تعجبی هم ندارد که فرهاد رپتور الکترا را بهترین تیمی که تا به حال مربیگری کرده، توصیف میکند و اطمینان دارد الکترا روزی در مقیاس جهانی میدرخشد. مشکلات موجود جلوی رویاپردازی و تلاش الکترا را برای رسیدن به بهترینها نمیگیرد، اما شما هم در این حین میتوانید به سادهترین شکلهای ممکن در کمرنگتر کردن این مشکلات به آنها کمک کنید. دنبال کردن آنها در شبکههای اجتماعی و نشان دادن حمایتتان خود بهترین قدم برای شروع است.
دیدگاهتان را بنویسید